ಪ್ರಿಯರೆ,ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಂದು ಸಂತೋಷದ ಸಂಗತಿ ಇದೆ.ಏನೆಂದರೆ,ನನ್ನ ‘ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದ ಎಂಟು ಸುಳ್ಳುಗಳು’ ಪುಸ್ತಕಕ್ಕೆ ೨೦೦೯ ನೆ ಸಾಲಿನ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಬಂದಿದೆ. ಈ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ನನ್ನ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಹೆಚ್ಚಿಸಿದೆ.ಉತ್ಸಾಹವನ್ನೂ ತುಂಬಿದೆ.ನನ್ನ ಖುಷಿ ನಿಮ್ಮದೂ ಆಗಲಿ.ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರ ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಯಲಿ…ಇದು ನನ್ನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ.
ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದ ಎಂಟು ಸುಳ್ಳುಗಳು ಪುಸ್ತಕ ರಾಜ್ಯದ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಮುಖ ಪುಸ್ತಕದ ಅಂಗಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ.ಇನ್ನೂ ಓದಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ದಯವಿಟ್ಟು ಓದಿ. ನಿಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಕಥೆಯೂ ಆ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ.ಜೊತೆಗೆ ಅಮ್ಮನೂ ಸಿಕ್ಕುತಾಳೆ…
ಪ್ರಿಯರೆ,
ನನ್ನ ಹೊಸ ಪುಸ್ತಕ ‘ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದ ಎಂಟು ಸುಳ್ಳುಗಳು’ ಇದೇ ಏಪ್ರಿಲ್ ೨೬ರಂದು ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗಲಿದೆ.
ಬೆಂಗಳೂರಿನ ರವೀಂದ್ರ ಕಲಾಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ, ಬೆಳಗ್ಗೆ ೧೦.೩೦ಕ್ಕೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಆರಂಭವಾಗಲಿದೆ. ಹೆಸರಾಂತ ಚಿತ್ರನಟ ಶ್ರೀ ಪ್ರಕಾಶ್ ರೈ ಅವರು ಪುಸ್ತಕ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಲಿದ್ದಾರೆ.
ಅಂದು ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹೆಸರಾಂತ ಕವಿ-ಸಾಹಿತಿಗಳು, ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಲೋಕದ ಗಣ್ಯರು ಹಾಜರಿರುತ್ತಾರೆ. ರಮೇಶ್ಚಂದ್ರ ,ಉಪಾಸನಾ ಮೋಹನ್, ಪಂಚಮ್ ಹಳಿಬಂಡಿ,ಕೆ ಎಸ್ ಸುರೇಖ ಮತ್ತು ಪಿ ಎ ಮಂಗಳ , ರಮೇಶ್ಚಂದ್ರ ಮುಂತಾದವರಿಂದ ಮಧುರ ಭಾವಗೀತೆ ಗಾಯನವಿರುತ್ತದೆ.
ಪುಸ್ತಕ ಬಿಡುಗಡೆಯ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಚೆಂದದ ಹಾಡು ಕೇಳೋಣ. ಚತುರ್ಭಾಷಾ ಕಲಾವಿದ ಪ್ರಕಾಶ್ ರೈ ಅವರ ಅದ್ಭುತದ್ಭುತ ಎಂಬಂಥ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಕಿವಿಯಾಗೋಣ.
ನೆಪ ಹೇಳಬೇಡಿ : ದಯವಿಟ್ಟು ಬನ್ನಿ.
ಸ್ಥಳ: ರವೀಂದ್ರ ಕಲಾಕ್ಷೇತ್ರ.
ಸಮಯ: ಬೆಳಗ್ಗೆ ೧೦.೩೦.
ದಿನಾಂಕ: ಏಪ್ರಿಲ್ ೨೬, ಭಾನುವಾರ
ಅವು ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿ ಹಿಟ್ಲರ್ನ ಅಬ್ಬರದ ದಿನಗಳು.
ಎಲ್ಲರೂ ಹಿಟ್ಲರನ ತಿಕ್ಕಲುತನ, ಅವನ ಅಮಾನುಷ ಕೌರ್ಯ, ಅತಿರೇಕದ ವರ್ತನೆ, ಇಡೀ ಜಗತ್ತನ್ನೇ ಆಳಬೇಕೆಂಬ ದುರಾಸೆ, ಅಸಹ್ಯ ಹುಟ್ಟಿಸುವ ವರ್ಣಬೇಧ ನೀತಿಯ ಕುರಿತೇ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆ ಧೂರ್ತನನ್ನು ಯಾರಾದರೂ ಧೀರರು ಹೊಡೆದು ಹಾಕಬಾರದೆ? ಯಾವುದಾದರೂ ಒಂದು ಕಾಯಿಲೆ ಅವನನ್ನು ಬಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಾರದೆ ಎಂದು ಮಾತಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.
ಇಂಥ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿಯೇ ಹಿಟ್ಲರ್ ಒಮ್ಮೆ ಹೊಳೆಯಲ್ಲಿ ಈಜಾಡಲೆಂದು ಹೋದ. ಖುಷಿಯಿಂದ ಈಜುಡುತ್ತಿದ್ದವನು ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಸುಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡ. ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿಯಾದರೇನು? ಅವನಿಗೂ ಪ್ರಾಣಭೀತಿಯಿರುತ್ತದಲ್ಲ? ಅದೇ ಕಾರಣದಿಂದ ‘ಕಾಪಾಡಿ, ಕಾಪಾಡಿ’ ಎಂದು ಕೂಗಿಕೊಂಡ.
ಸಮೀಪದ ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ರೈತನೊಬ್ಬ ಓಡಿಬಂದು ಹೊಳೆಗೆ ಹಾರಿ ಹಿಟ್ಲರ್ನ ಜೀವ ಉಳಿಸಿದ. ಇದರಿಂದ ಖುಷಿಯಾದ ಹಿಟ್ಲರ್: ‘ಅಯ್ಯಾ, ನಿನ್ನ ಉಪಕಾರವನ್ನು ನಾನು ಹೇಗೆ ತೀರಿಸಲಿ? ಈ ಉಪಕಾರಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ನಿನಗೆ ಯಾವ ರೀತಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲಿ?’ ಎಂದು ಕೇಳಿದನಂತೆ.
ಅದಕ್ಕೆ ಆ ರೈತ ತೊದಲುತ್ತ ‘ಸ್ವಾಮೀ, ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಜೀವ ಉಳಿಸಿದ ವಿಚಾರವನ್ನು ಅಪ್ಪಿ ತಪ್ಪಿ ಕೂಡ ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳಬೇಡಿ. ನೀವೇನಾದರೂ ಹೇಳಿದಿರೋ, ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಜೀವ ತೆಗೆಯುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಜೀ ಉಳಿಸಿದ ವಿಚಾರವನ್ನು ಗುಟ್ಟಾಗಿಟ್ಟರೆ, ಅದೇ ನೀವು ನನಗೆ ಮಾಡುವ ಮಹದುಪಕಾರವಾಗುತ್ತದೆ’ ಎಂದನಂತೆ!
ಮೇಲುಕೋಟೆ, ಚೆಲುವರಾಯಸ್ವಾಮಿಯ ನೆಲೆವೀಡು. ಈ ಪುಣ್ಯಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ತಪ್ಪದೇ ನೋಡಬೇಕಾದ ಸ್ಥಳಗಳೆಂದರೆ-ರಾಯಗೋಪುರ, ಅಕ್ಕ-ತಂಗಿಯರ ಕೊಳ ಮತ್ತು ಧನುಷ್ಕೋಟಿ. ಈ ಪೈಕಿ ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಎಟುಕುವಂತಿರುವ ಎರಡು ಭಾರೀ ಕಂಬಗಳ ರಾಯಗೋಪುರವಂತೂ ವಿಸ್ಮಯಗಳ ಆಗರವೇ ಸರಿ.(ವರನಟ ರಾಜ್‌ಕುಮಾರ್, ಮಣಿರತ್ನಂ, ರಜನಿಕಾಂತ್‌ರ ಬಹುಪಾಲು ಸಿನಿಮಾಗಳಲ್ಲಿ ರಾಯಗೋಪುರ ಬಳಿ ಹಾಡಿನ; ಮಹತ್ವದ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳ ಚಿತ್ರೀಕರಣ ಕಡ್ಡಾಯ ಎಂಬಂತೆ ನಡೆದಿದೆ) ಏಕೆಂದರೆ, ಎರಡು ಕಂಬಗಳ ಪೈಕಿ ಒಂದನ್ನು ಗುಂಡಿ ತೋಡಿ, ಬಂದೋಬಸ್ತು ಮಾಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಇನ್ನೊಂದನ್ನು ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಲ್ಲಿಸಲಾಗಿದೆ, ಅಷ್ಟೆ! ಮಣ್ಣೊಳಗೆ ಅದು ಬೆರಳ ಉದ್ದದಷ್ಟೂ ಜಾಗದಲ್ಲೂ ಹೂತುಕೊಂಡಿಲ್ಲ! ಅದಕ್ಕೆ ಆಧಾರವೇ ಇಲ್ಲ. ಮೇಲುಕೋಟೆ ಸೀಮೆಯ ಜನರು ಹಾಗೂ ಚಲುವರಾಯಸ್ವಾಮಿಯ ಭಕ್ತರು ಹೇಳುವುದನ್ನೇ ನಂಬುವುದಾದರೆ, ಆಧಾರವೇ ಇಲ್ಲದೆ ನಿಂತಿರುವ ಗೋಪುರದ ಕಳೆಗೆ ಗರಿಗರಿಯಾಗಿರುವ ಕರ್ಚೀಫನ್ನು ಈ ಕಡೆಯಿಂದ ತೂರಿಸಿ ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದಂತೆ! ಗೋಪುರ ಆಧಾರವಿಲ್ಲದೆ ನಿಂತಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸುವುದು ಹೇಗೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಜನ ಈಗಲೂ ಕರ್ಚೀಫಿನ ಪ್ರಸಂಗ ಹೇಳುವುದುಂಟು.
ಮೇಲುಕೋಟೆಯ ನರಸಿಂಹಸ್ವಾಮಿ ಎಡಗಡೆಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ವಾಲಿಕೊಂಡಿರುವುದೇಕೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಇರುವ ಐತಿಹ್ಯದಂತೆಯೇ, ರಾಯಗೋಪುರ ಆಧಾರವಿಲ್ಲದೆ ನಿಂತಿದ್ದೇಕೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೂ ಒಂದು ಐತಿಹ್ಯದ ಕತೆ ಇದೆ. ಅದು ಹೀಗೆ:
ಚೆಲುವರಾಯಸ್ವಾಮಿ ಮೇಲುಕೋಟೆಗೆ ಬಂದು ನೆಲೆಸಿದನಲ್ಲ? ಆಗ ದೇವಲೋಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಭೆ ನಡೆಯಿತಂತೆ. ಆಗ ದೇವೇಂದ್ರ ಹೇಳಿದನಂತೆ: `ಭಗವಂತ ಭೂಲೋಕದಲ್ಲಿ ಅವತಾರವೆತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಕಲಿಯುಗ ಕೊನೆಯಾಗುವವರೆಗೂ ಆತ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇರತ್ತಾನೆ. ಆತ ನೆಲೆಗೊಂಡಿರುವ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನಾವು ಒಂದು ಗೋಪುರ ನಿರ್ಮಿಸೋಣ. ಭೂಲೋಕದ ಜನರೆಲ್ಲ ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ, ಅಂದರೆ ರಾತ್ರಿ ಕಳೆದು ಬೆಳಗಾಗುವುದರೊಳಗೆ ಗೋಪುರ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಬಂದುಬಿಡೋಣ. ಇದು ಭಗವಂತನಿಗೆ ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಾಣಿಕೆಯಾಗಲಿ’ ಎಂದನಂತೆ. ಈ ಮಾತಿಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರಂತೆ.
ಸರಿ, ಮೊದಲೇ ನಿರ್ಧರಿಸಿದಂತೆ ಅದೊಂದು ರಾತ್ರಿ ದೇವೇಂದ್ರನ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ದೇವತೆಗಳ ಹಿಂಡು ಮೇಲುಕೋಟೆಗೆ ಬಂತು. ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರಿ ಒಂದು ಗುಂಡಿ ತೋಡಿ ಮುಗಿಲನ್ನೇ ಚುಂಬಿಸುವಂತಿದ್ದ ಒಂದು ಕಂಬವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿಯೇ, ಈ ಚೆಲುವರಾಯಸ್ವಾಮಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ತಮಾಷೆ ಮಾಡಬೇಕು ಅನ್ನಿಸಿತಂತೆ. ಇದು ತಕ್ಷಣವೇ ಹುಂಜನ ವೇಷ ಧರಿಸಿ, ಆ ನಡುರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿಯೇ ದೇವತೆಗಳಿದ್ದ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ `ಕೊಕ್ಕೊ ಕೋ ಕೋ’ ಎಂದು ಎರಡೆರಡು ಬಾರಿ ಕೂಗಿಬಿಟ್ಟಿತಂತೆ.
ಕೋಳಿ ಕೂಗಿದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡ ದೇವತೆಗಳು-`ಓಹ್, ಕೋಳಿ ಕೂಗಿತು ಅಂದರೆ ಹಗಲು ಶುರುವಾಯಿತು ಎಂದೇ ಅರ್ಥ. ಮುಂದಿನ ಕೆಲವೇ ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ನರಮನುಷ್ಯರು ತಮ್ಮ ದೈನಂದಿನ ಕೆಲಸ ಆರಂಭಿಸಲು ಈ ಕಡೆ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಅವರಿಗೆ ನಾವ್ಯಾರೂ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಬೇಡ’ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ, ಎರಡನೇ ಕಂಬ ಹೂಳಲು ಗುಂಡಿ ತೆಗೆಯುವುದನ್ನೂ ಮರೆತು, ಅದನ್ನು ತರಾತುರಿಯಿಂದಲೇ ಎತ್ತಿ, ಹಾಗೇ ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಮಾಯವಾಗಿಬಿಟ್ಟರಂತೆ!
ಅಂದಿನಿಂದ ಇಂದಿನವರೆಗೂ ಆ ರಾಯಗೋಪುರದ ಒಂದು ಕಂಬ ಆಧಾರವಿಲ್ಲದೆಯೇ ನಿಂತಿದೆಯಂತೆ!!
***
ಇದು ಮೇಲುಕೋಟೆ ಮತ್ತು ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಚಾಲ್ತಿಯಲ್ಲಿರುವ ಕಥೆ. ಆದರೆ ನಾಸ್ತಿಕರು ಇದನ್ನು ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ದೇವೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ಇತರರೂ ದೇವತೆಗಳ ಗುಂಪಿಗೇ ಸೇರಿದವರು ತಾನೆ? ಹಾಗಿರುವಾಗ ಚೆಲುವರಾಯಸ್ವಾಮಿ ಕೋಳಿಯಂತೆ ಕೂಗಿದ್ದು, ಅವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲವಾ? ಒಂದು ವೇಳೆ, ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ ಎಂದೇ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡರೂ, ತಳಪಾಯ ಹಾಕದೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ಕಂಬ; ಗುಂಡಿಯ ಆಧಾರದೊಂದಿಗೆ ನಿಂತಿರುವ ಇನ್ನೊಂದು ಕಂಬದಷ್ಟೇ ಎತ್ತರಕ್ಕಿದೆಯಲ್ಲ? ಇದು ಸಾಧ್ಯವಾದದ್ದು ಹೇಗೆ? ಹೀಗೆಲ್ಲ ಆಗಬಹುದು ಎಂದು ದೇವತೆಗಳಿಗೆ ಮೊದಲೇ ಗೊತ್ತಿತ್ತಾ? ಎತ್ತರಕ್ಕಿರುವ ಒಂದು, ಸ್ವಲ್ಪ ಚಿಕ್ಕದಿರುವ ಇನ್ನೊಂದು ಕಂಬವನ್ನೇ ಅವರು ತಂದಿದ್ರಾ?
ಇಂಥ ಕುತೂಹಲದ, ಕಾಲೆಳಿಯುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಬಾರದು, ಕೇಳಬಾರದು ಮತ್ತು ಕೇಳಬಾರದು. ಏಕೆಂದರೆ ಇಂಥ ಅತೀ ಕುತೂಹಲದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಂದ ಐತಿಹ್ಯಗಳಿರುವ ಸ್ವಾರಸ್ಯವೇ ಹೋಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ; ಏನಂತೀರಿ?
ಮದುವೆಯ ಐದನೇ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವಕ್ಕೆ ಇನ್ನು ಒಂದೇ ವಾರ ಬಾಕಿಯಿತ್ತು. ಅದೇ ಖುಷಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಹೆಂಡತಿ-ಗಂಡನಿಗೆ ಏನಾದರೂ ಸರ್‌ಪ್ರೈಜ್ ಗಿಫ್ಟ್ ನೀಡುವ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬಂದಳು. ಪತಿದೇವರಿಗೆ ಯಾವ ಉಡುಗೊರೆ ಕೊಟ್ಟರೆ ಚೆಂದ ಎಂದು ಇಡೀ ದಿನ ಯೋಚಿಸಿ ಹಣ್ಣಾದವಳಿಗೆ-ವಿಶೇಷವಾಗಿ ವಿನ್ಯಾಸ ಮಾಡಿಸಿದ ಕುರ್ತಾ- ಪೈಜಾಮ ಕೊಡುವುದೇ ಸರಿ ಅನ್ನಿಸಿತು.
ತಕ್ಷಣವೇ ಶಿವಾಜಿನಗರದ ಕಮರ್ಷಿಯಲ್ ಸ್ಟ್ರೀಟ್‌ಗೆ ಬಂದು ನಲವತ್ತೆಂಟು ಷೋರೂಮ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಿ ಕಡೆಗೂ ಒಂದು ಲಕಲಕಲಕ ಎಂಬಂಥ ಡ್ರೆಸ್ ತಗೊಂಡೇಬಿಟ್ಟಳು ಸುಂದರಾಂಗಿ. ಅದನ್ನು ಜಂಭದಿಂದಲೇ ಹತ್ತಾರು ಮನೆಯವರಿಗೆ ತೋರಿಸಿದಾಗ- ಅದಕ್ಕೆ ಫಳಫಳ ಎನ್ನುವ ಆರೇಳು ಗುಂಡಿಗಳನ್ನು ಮತ್ತೆ ಹಾಕಿದರೆ- ಡ್ರೆಸ್‌ನ ಚೆಲುವು ಇಮ್ಮಡಿಯಾಗುತ್ತೆ ಎಂಬ ಸಲಹೆ ಬಂತು.
ಸರಿ, ಮರುದಿನವೇ ತೋಟದ ಮನೆಯ ಬಾವಿಯ ಪಕ್ಕ ಕೂತು ಇವಳು ಆ ಕುರ್ತಾಕ್ಕೆ ಗುಂಡಿ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ ಅನಾಹುತ ನಡೆದು ಹೋಯಿತು. ಇವಳು ಯಾವುದೋ ಲಹರಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಆಕಾಶ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಗುಂಡಿ ಹಾಕುತ್ತಿರುವಾಗ, ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಕೈ ಜಾರಿ, ಅಷ್ಟೂ ಗುಂಡಿಗಳು ಕುರ್ತಾದ ಸಮೇತ ಬಾವಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಹೋದವು.
ತಕ್ಷಣವೇ ಇವಳು ಭೂಮಿ-ಆಕಾಶ ಒಂದಾಗುವಂತೆ ಬೊಬ್ಬೆ ಹಾಕಿದಳು. ಯಾರಾದ್ರೂ ಬಂದು ಸಹಾಯ ಮಾಡೀ… ಎಂದು ಚೀರಿಕೊಂಡಳು. ನಂತರದ ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಪವಾಡ ನಡೆದೇ ಹೋಯಿತು. ಕೈ ಕೊಡವಿ ಹೋದವಳು ದಿಢೀರನೆ ಮನಸ್ಸು ಬದಲಿಸಿ ಬರ್‍ತಾಳಲ್ಲ? ಹಾಗೆ ಅವಳ ಮುಂದೆ ದೇವರು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷನಾಗಿದ್ದ. `ನಾನು ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತೀನಿ. ನಿನ್ನ ಕಷ್ಟವೇನು ಹೇಳಮ್ಮಾ’ ಅಂದ.
ಇವಳು ನಡೆದದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳಿದಳು. ತಕ್ಷಣವೇ ನೀರೊಳಗೆ ಕೈಹಾಕಿ ಮಾಯ ಮಂತ್ರ ಮಾಡಿದ ದೇವರು ನಂತರ ಮುಷ್ಟಿ ಬಿಡಿಸಿದರೆ-ಅಲ್ಲಿ ಕುರ್ತಾ ಇತ್ತು. ಜತೆಗೆ ೨೪ ಕ್ಯಾರೆಟ್ ಚಿನ್ನದಿಂದ ತಯಾರಾದ ಗುಂಡಿಗಳೂ ಇದ್ದವು. `ತಗೋಮ್ಮಾ’ ಅಂದ ದೇವರು.
`ಉಹುಂ, ನಾನು ಬೀಳಿಸಿದ ಡ್ರೆಸ್ಸು-ಗುಂಡಿಗಳು ಇವಲ್ಲ’ ಅಂದಳೀಕೆ.
ಹೌದಾ? ಎಂದ ದೇವರು, ಮತ್ತೆ ಬಾವಿಯೊಳಗೆ ಕೈ ಮುಳುಗಿಸಿ ಮುಷ್ಟಿ ಬಿಡಿಸಿದ: ಅಲ್ಲಿ ಆಕರ್ಷಕ ವಿನ್ಯಾಸದ ಕುರ್ತಾದೊಂದಿಗೆ ಪ್ಯೂರ್ ಬೆಳ್ಳಿಯ ಗುಂಡಿಗಳಿದ್ದವು.
`ಉಹುಂ, ಇದೂ ಇಲ್ಲ’ ಅಂದಳೀಕೆ.
`ಹೌದಾ? ಎಂದು ಬೆರಗಿನಿಂದ ಕೇಳಿದ ದೇವರು – ಮತ್ತೆ ನೀರೊಳಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ಮುಷ್ಟಿ ಬಿಡಿಸಿದರೆ-ಅಲ್ಲಿ ಅವಳು ತಂದಿದ್ದ ಕುರ್ತಾ ಹಾಗೂ ಗಾಜಿನ ಗುಂಡಿಗಳಿದ್ದವು.
ಅವುಗಳನ್ನು ಕಂಡದ್ದೇ ಅವಳ ಕಣ್ಣು ಅರಳಿದವು. `ಹೌದು ಭಗವಂತಾ. ನಾನು ಬೀಳಿಸಿದ್ದು ಇದೇ ಇದೇ’ ಎಂದು ಅಕ್ಷರಶಃ ಚೀರಿಯೇ ಬಿಟ್ಟಳು.
ದೇವರಿಗೆ ಅವಳ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಇಷ್ಟವಾಯಿತು. ಆಕೆಗೆ ಚಿನ್ನ, ಬೆಳ್ಳಿಯ ಗುಂಡಿಗಳಿದ್ದ ಕುರ್ತಾಗಳನ್ನೂ ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿ ನೀಡಿ-ನಿನ್ನ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಗೆ ಇದು ಉಡುಗೊರೆ. ತಗೊಂಡು ಹೋಗು, ಖುಷಿಯಾಗಿರು’ ಅಂದ.
***
ಮದುವೆಯ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವ ಮುಗಿದು ಮೂರು ದಿನ ಕಳೆದಿತ್ತು. ಇವಳು ಗಂಡನೊಂದಿಗೆ ಹರಟುತ್ತಾ ಅದೇ ತೋಟದ ಮನೆಯ ಬಾವಿ ಬಳಿ ಬಂದಳು. ಆಗಲೇ ಮತ್ತೊಂದು ಅನಾಹುತ ನಡೆದೇಹೋಯಿತು. ಇವಳು ಹೇಳಿದ ಯಾವುದೋ ಜೋಕ್‌ಗೆ ಗಹಗಹಿಸಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದ ಪತಿರಾಯ ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಕಾಲು ಜಾರಿ ಬಾವಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಮುಳುಗೇ ಹೋದ.
ತಕ್ಷಣವೇ ಈಕೆ ಬೊಬ್ಬೆ ಹಾಕಿದಳು. ಆಶ್ಚರ್ಯವೆಂಬಂತೆ ಆಗಲೂ ದೇವರು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷನಾದ. ಇವಳ ಗೋಳಾಟಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಕೇಳಿ- ಹೆದರಬೇಡ, ನಾನಿದ್ದೇನೆ ಎಂದವನೇ ಮಣಮಣಮಣ ಮಂತ್ರ ಹೇಳಿ ಬಾವಿಯೊಳಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ತೆಗೆದರೆ- ಬಂದವನು ಸಲ್ಮಾನ್‌ಖಾನ್! ಅವನನ್ನು ತೋರಿಸಿದ ದೇವರು `ಇವನಾ ನಿನ್ನ ಗಂಡ’ ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ. ಈ ಹೆಂಗಸು ಖುಷಿಯಿಂದ `ಹೌದು ಭಗವಂತಾ, ಇವನೇ. ಇವನೇ ನನ್ನ ಗಂಡ’ ಅಂದೇಬಿಟ್ಟಳು!
ಈ ಮಾತು ಕೇಳಿದ್ದೇ-ದೇವರಿಗೆ ಸಖತ್ತಂದ್ರೆ ಸಖತ್ ಸಿಟ್ಟು ಬಂತು. ಆ ಹೆಂಗಸನ್ನೇ ಕೆಕ್ಕರಿಸಿ ನೋಡುತ್ತಾ ದೇವರು ಹೀಗೆಂದ: `ಎಲ ಎಲಾ ಹೆಂಗಸೇ, ಇದೆಂಥ ದುರಾಸೆ ನಿನ್ನದು? ಇವನು ನೋಡಿದರೆ ಸಲ್ಮಾನ್‌ಖಾನ್. ಇವನನ್ನೇ ನನ್ನ ಗಂಡ ಅಂತಿದೀಯಲ್ಲ…’
ದೇವರು ಇನ್ನೂ ಅದೇನೇನು ಬೈಯುತ್ತಿದ್ದನೋ ಕಾಣೆ. ಅದಕ್ಕೂ ಮೊದಲೇ ಈ ಹೆಂಗಸು ಕೈ ಮುಗಿದು ಹೀಗೆಂದಳು: ಭಗವಂತಾ, ಒಂದು ನಿಮಿಷ ನಾನು ಹೇಳೋದು ಕೇಳು. ಒಂದು ವೇಳೆ ನಾನು ಸಲ್ಮಾನ್‌ಖಾನ್‌ನನ್ನು- ಇವ ನನ್ನ ಗಂಡ ಅಲ್ಲ ಅಂದಿದ್ರೆ, ನೀನು ಏನ್ಮಾಡ್ತಿದ್ದೆ ಹೇಳು? ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಬಾವಿಯೊಳಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ಅಮೀರ್‌ಖಾನ್‌ನನ್ನು ತೆಗೀತಿದ್ದೆ. ಅವನನ್ನೂ ನಾನು ನಿರಾಕರಿಸಿದ ನಂತರವಷ್ಟೇ ನನ್ನ ಒರಿಜಿನಲ್ ಗಂಡನನ್ನು ತೋರಿಸ್ತಿದ್ದೆ. ನಾನು ಆಗ ಖುಷಿಯಿಂದ- `ಹೌದ್ ಹೌದೂ, ಇವ್ನೆ, ಇವ್ನೇ ನನ್ನ ಗಂಡ ಅಂದಿದ್ರೆ-ಭೇಷ್ ಮಗಳೇ, ನಿನ್ನ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಗೆ ಮೆಚ್ಚಿದೆ. ನಿನ್ನ ಗಂಡನ ಜತೆಗೆ ಈ ಇಬ್ಬರನ್ನೂ ನಿನಗೇ ಕೊಡ್ತಾ ಇದೀನಿ. ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋಗು’ ಅಂದೇಬಿಡ್ತಿದ್ದೆ. ಆದ್ರೆ ಭಗವಂತಾ, ನಾನು ಒಬ್ಬನನ್ನು ಸಂಭಾಳಿಸೋದೇ ಕಷ್ಟ. ಹಾಗಿರುವಾಗ ಈ ಮೂವರನ್ನೂ ಕಟ್ಕೊಂಡು ಹೇಗಪ್ಪಾ ಹೆಣಗಲಿ? ಹಾಗೇನೂ ಆಗದಿರಲಿ ಅಂತಾನೇ ಸಲ್ಮಾನ್‌ಖಾನೇ ನನ್ನ ಗಂಡ ಅಂದೇಬಿಟ್ಟೆ. ಈಗ ಹೇಳು, ನಾನು ಹೇಳಿದ್ದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿದೆಯಾ ಅಂದಳು.
ದೇವರು, ತಕ್ಷಣವೇ ಅವಳ ಒರಿಜಿನಲ್ ಗಂಡನನ್ನು ಬಾವಿಯಿಂದ ತೆಗೆದು ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಸಲ್ಮಾನ್‌ಖಾನ್ ಸಮೇತ ಮಾಯವಾದ!
ನವಿಲಿನ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕೆ ಮರುಳಾಗದವರಿಲ್ಲ. ಅದರ ಚೆಲುವನ್ನು ವರ್ಣಿಸಿ ಕವಿಗಳು ಕವಿತೆ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ನವಿಲುಗರಿಯನ್ನು ಕಂಡಾಕ್ಷಣ ಮಕ್ಕಳು ಅಳು ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತಾರೆ. ಬಾಯ್ಫ್ರೆಂಡ್ ಕೊಟ್ಟ ನವಿಲುಗರಿಯನ್ನು ಅವನು ಕೈ ತಪ್ಪಿ ಹೋದ ನಂತರವೂ ಹುಡುಗಿಯರು ಜತೆಗಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ; ಅವನ ನೆನಪಿಗಾಗಿ ಮತ್ತು ನವಿಲುಗರಿಯ ಮೋಹಕ್ಕೆ ಮರುಳಾಗಿ… ಬೆರಗಾಗಿ…
ಅಲ್ಲ, ನವಿಲುಗರಿಯ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣುಗಳ ಚಿತ್ರವಿದೆಯಲ್ಲ; ಅದು ಬಂದುದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ಇದು ಹಲವರ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರವಾಗುವಂಥ ಒಂದು ಸುಂದರ ಜಾನಪದ ಕಥೆ ಇಲ್ಲಿದೆ.
ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಮಾತು. ಆಗ ಕೂಡ ನವಿಲು ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕೆ, ಒಯ್ಯಾರಕ್ಕೆ ಹೆಸರಾಗಿತ್ತು. ಆಗಲೂ ನವಿಲುಗರಿಗಳು ನಯವಾಗಿಯೂ, ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ್ದಾಗಿಯೂ ಕಣ್ಣು ಕುಕ್ಕುವಷ್ಟು ಹೊಳಪಾಗಿಯೂ ಇದ್ದವು. ಆದರೆ ಆಗ ಅಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿನ ಚಿತ್ರ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಚೆಂದದ ಗರಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೇನೆ ಎಂಬ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ನವಿಲಿಗೆ ವಿಪರೀತ ಜಂಭವಿತ್ತು. ಅದು ಎಲ್ಲರ ಮುಂದೆಯೂ ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ಹೊಗಳಿಕೊಂಡು ಮರೆಯುತ್ತಿತ್ತು.
ಹೀಗಿರಲೊಮ್ಮೆ ಸೂರ್ಯದೇವನ ಮಗಳು ಆಕಾಶದಿಂದ ಈ ಮೋಹಕ ನವಿಲಿನ ನರ್ತನವನ್ನು ನೋಡಿದಳು. ಮೊದಲ ನೋಟದಲ್ಲೇ ಅವಳಿಗೆ ನವಿಲಿನ ಮೇಲೆ ಮೋಹವುಂಟಾಯಿತು. ಅದನ್ನು ತಂದೆಗೆ ಹೇಳಿಕೊಂಡು `ಅದನ್ನು ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಕರೆಸು. ಅದರೊಂದಿಗೆ ಮದುವೆಯ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಸು’ ಎಂದು ದುಂಬಾಲು ಬಿದ್ದಳು.
`ಬೇಡ ಮಗಳೇ. ನೀನು ಅದರ ಬಹಿರಂಗ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕೆ ಮರುಳಾಗಿದ್ದೀ. ಆದರೆ ಅಂತರಂಗ ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಅಹಂಕಾರ ಜಾಸ್ತಿ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಅದರೊಂದಿಗೆ ಮದುವೆಯಾದರೆ ನೀನು ಕಣ್ಣೀರಿನಲ್ಲೇ ಕೈ ತೊಳೆಯುತ್ತಾ ಬದುಕಬೇಕಾಗುತ್ತೆ’ ಎಂದು ಸೂರ್ಯದೇವ ಬುದ್ಧಿ ಮಾತು ಹೇಳಿದ.
ಆದರೆ, ಹುಚ್ಚು ಪ್ರೀತಿಯ ಮೋಹದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಹೋಗಿದ್ದ ಸೂರ್ಯಪುತ್ರಿ ಇದೇನನ್ನೂ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ. ನವಿಲನ್ನು ಕರೆಸಲೇಬೇಕೆಂದು ಹಠ ಹಿಡಿದ ಆಕೆ ಊಟ-ತಿಂಡಿ ಬಿಟ್ಟು ಉಪವಾಸ ಕೂತಳು.
ಮಗಳ ಬೇಡಿಕೆಗೆ ಸೂರ್ಯ ಕಡೆಗೂ ಮಣಿದ. ಆ ಪಕ್ಷಿಯನ್ನು ಕರೆತರಲು ಒಂದು ರಥದಲ್ಲಿ ದೇವದೂತರನ್ನು ಕಳಿಸಿದ. ಅವರು ನವಿಲಿನ ಬಳಿ ಬಂದು ವಜ್ರ ವೈಢೂರ್ಯದ ಕಾಣಿಕೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ- `ನಾವು ಸೂರ್ಯದೇವನ ದೂತರು. ಆತ ತನ್ನ ಸುಂದರಿ ಮಗಳನ್ನು ನಿಮಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಮದುವೆ ಮಾಡಲು ಯೋಚಿಸಿದ್ದಾನೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ಬನ್ನಿ’ ಎಂದು ವಿನಂತಿಸಿದರು.
ಇದು ನವಿಲಿನ ಅಹಮಿಕೆಯನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಸಿತು. ಅದು ಗರ್ವದಿಂದ ಮೆರೆಯುತ್ತಲೇ ದೇವಲೋಕಕ್ಕೆ ಹೋಯಿತು. ಅಳಿಯನಾಗಲಿರುವವನನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಲು ಸೂರ್ಯನ ಹೆಂಡತಿಯೇ ಬಂದಳು. ಈ ನವಿಲು ಅವಳನ್ನೂ ಅವಮಾನಿಸಿತು. ಇದರಿಂದ ಕ್ರುದ್ಧನಾದ ಸೂರ್ಯ- `ಎಲೈ ಧೂರ್ತ ಪಕ್ಷಿಯೆ, ಮಗಳ ಮುಖ ನೋಡುತ್ತ ನಿನ್ನ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಸಹಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಇನ್ನು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮಗಳನ್ನು ನಿನಗೆ ಕೊಡಲಾರೆ. ತೊಲಗು ಇಲ್ಲಿಂದ’ ಎಂದು ಅದನ್ನು ಭೂಲೋಕಕ್ಕೆ ತಳ್ಳಿಸಿದ.
***
ನಂತರ ತನ್ನ ಪ್ರಿಯತಮನ ಅಗಲಿಕೆಯನ್ನು ತಾಳಲಾರದ ಸೂರ್ಯನ ಪುತ್ರಿ ಆಕಾಶದಿಂದ ಕಂಬನಿ ಸುರಿಸಿದಳಂತೆ. ಆ ವೇಳೆಗೆ ತನ್ನ ತಪ್ಪು ಹಾಗೂ ಸೂರ್ಯಪುತ್ರಿಯ ಪ್ರೇಮದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ ನವಿಲು, ಆ ಕಂಬನಿಯ ಹನಿಗಳೆಲ್ಲ ನೆಲಕ್ಕೆ ಬೀಳದಂತೆ ತನ್ನ ರೆಕ್ಕೆ ಒಡ್ಡಿತಂತೆ. ಆ ಕಂಬನಿಯ ಹನಿಗಳೇ ಕಣ್ಣಿನ ಚಿತ್ರವಾಗಿ ನವಿಲುಗರಿಯ ಮೇಲೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಉಳಿದವಂತೆ.
ಈಗಲೂ ಅಷ್ಟೇ, ತನ್ನ ಪ್ರಿಯತಮೆಯ, ಪ್ರೇಮದ ನೆನಪಾದಾಗಲೆಲ್ಲ ನವಿಲು ಗರಿ ಬಿಚ್ಚಿ ಕುಣಿಯುತ್ತದ್ದಂತೆ.
-ನೀಲಿ
ಅಧ್ಯಾಪಕರನ್ನು ಪಿಗ್ಗಿ ಬೀಳಿಸಲು ಹೋಗಿ ತಾವೇ ಬೆಪ್ಪರಾದ ಜಾಣ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಕಥೆ ಇದು. ಈ ಘಟನೆ ನಡೆದದ್ದು ಬಾಂಬೆಯಲ್ಲಿ, ೧೯೯೬ರಲ್ಲಿ. ಏನಾಯಿತೆಂದರೆ, ಅದೊಂದು ಭಾನುವಾರ ವೀಕೆಂಡ್ ಪಾರ್ಟಿಯ ನೆಪದಲ್ಲಿ ನಾಲ್ವರು ಎಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಹೊರಗೆ ಹೊರಟರು. ಅದರ ಮರುದಿನವೇ, ಅಂದರೆ ಸೋಮವಾರ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಅವರಿಗೆ ತರಗತಿಯ ಅಧ್ಯಾಪಕರೇ ನಡೆಸುವ ಪರೀಕ್ಷೆಯಿತ್ತು. ವಿಭಾಗದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರೇ ಆ ಪರೀಕ್ಷೆ ನಡೆಸುತ್ತಾರೆಂದು ಗೊತ್ತಿದ್ದೂ ಅವರು ಪಾರ್ಟಿಗೆ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟರು.
ಪಾರ್ಟಿ ಅಂದ ಮೇಲೆ ಕೇಳಬೇಕೆ? ಗುಂಡು ಹಾಕುತ್ತ ಕುಳಿತವರಿಗೆ ಸಮಯ ಕಳೆದಿದ್ದೇ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕಡೆಗೊಮ್ಮೆ ಎಲ್ಲರೂ ದಡಬಡಿಸಿ ಎದ್ದಾಗ ಆಗಲೇ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ ಒಂದೂವರೆ. ಎಲ್ಲರೂ ತೂರಾಡಿಕೊಂಡೇ ರೂಮು ತಲುಪಿಕೊಂಡರು. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದವರಿಗೆ, ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಉತ್ತರ ಬರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸಿತು.
ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಎಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಲ್ಲವೆ? ತಕ್ಷಣವೇ ತಲೆ ಓಡಿಸಿದರು. ನಾಲ್ವರೂ ಸರಭರನೆ ಹಾಕಿದ್ದ ಬಟ್ಟೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಧೂಳಿನಲ್ಲಿ ಹೊರಳಾಡಿಸಿದರು. ನಂತರ ಮೈ-ಕೈ, ಕಾಲಿಗೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಗ್ರೀಸು ಮೆತ್ತಿಕೊಂಡು ಅದೇ ವೇಷದಲ್ಲಿ ಸೀದಾ ವಿಭಾಗದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರ ಛೇಂಬರಿಗೇ ಬಂದು ಹೇಳಿದರು : `ಸರ್, ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ನಾವೆಲ್ಲ ಒಂದು ಮದುವೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ವಿ. ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ಬರ್ತಾ ಇರೋವಾಗ ರಾತ್ರಿ ಹತ್ತೂವರೆಯಲ್ಲಿ ಕಾರಿನ ಟೈರ್ ಬರ್ಸ್ಟ್ ಆಯಿತು. ನಾವೆಲ್ಲ ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ಕಾರನ್ನು ನೂಕಿಕೊಂಡೇ ಬಂದೆವು. ಹಾಗಾಗಿ ಪರೀಕ್ಷೆಗೆ ಓದಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ದಯವಿಟ್ಟು ನಮಗೆ ಬೇರೊಂದು ಪರೀಕ್ಷೆ ಕೊಡಿ ಪ್ಲೀಸ್…’
ಈ ನಾಲ್ವರನ್ನೂ ಒಮ್ಮೆ ಕರುಣೆಯಿಂದ ನೋಡಿದ ಅಧ್ಯಾಪಕರು- `ಸರಿ. ಗುರುವಾರ ನೀವು ನಾಲ್ಕು ಜನಕ್ಕೆಂದೇ ಸ್ಪೆಶಲ್ಲಾಗಿ ಪರೀಕ್ಷೆ ಇಟ್ಕೋತೀನಿ. ಈಗ ರೂಂಗೆ ಹೋಗಿ. ರೆಸ್ಟ್ ತಗೊಳ್ಳಿ’ ಅಂದರು.
ಅಂತೂ ವಿಭಾಗದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರನ್ನೇ ನಾಟಕದ ಮೂಲಕ ಯಾಮಾರಿಸಿದ ಖುಷಿಯಲ್ಲಿ ಈ ನಾಲ್ವರೂ ರೂಮು ತಲುಪಿಕೊಂಡರು. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ತುಂಬ ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಓದಿಕೊಂಡರು.
ಕಡೆಗೂ ಆ ಗುರುವಾರ ಒಂದೇ ಬಂತು. ಈ ನಾಲ್ವರೂ ಸೀದಾ ವಿಭಾಗದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರ ಛೇಂಬರ್ಗೆ ಬಂದು `ಸರ್, ನಾವು ರೆಡಿ’ ಅಂದರು. ಆ ಅಧ್ಯಾಪಕರು ಒಮ್ಮೆ ನಸುನಕ್ಕು- ಸರಿ, ಆದ್ರೆ ಮೊದಲೇ ಹೇಳ್ತಾ ಇದೀನಿ. ಇದು ವಿಶೇಷ ಪರೀಕ್ಷೆ. ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯ ಪರೀಕ್ಷೆ ಕೂಡ. ಹಾಗಾಗಿ ನೀವು ನಾಲ್ವರೂ ನಾಲ್ಕು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ರೂಂಗಳಲ್ಲಿ ಕೂತು ಪರೀಕ್ಷೆ ಬರೆಯಬೇಕು’ ಅಂದರು.
ಈ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಅದೆಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿಕೊಂಡಿದ್ದರು ಅಂದರೆ-ಎಲ್ಲಿಯೇ ಕೂರಿಸಿ, ಯಾವುದೇ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದರೂ ಉತ್ತರಿಸುವಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ತಯಾರಾಗಿದ್ದರು. ಹಾಗಾಗಿ, ಈ ಕಂಡೀಷನ್ಗೆ ನಾವು ರೆಡಿ’ ಅಂದರು.
ಸರಿ, ಪರೀಕ್ಷೆ ಶುರುವಾಯಿತು. ನಾಲ್ಕು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ರೂಂಗಳಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಅಧ್ಯಾಪಕರು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪ್ರಶ್ನೆ ಪತ್ರಿಕೆ ನೀಡಿದರು. ಅದರಲ್ಲಿದ್ದುದು ಎರಡೇ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು!
೧. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ಹೆಸರು ………. (೨ ಅಂಕಗಳು)
೨. ಮೊನ್ನೆ ಬರ್ಸ್ಟ್ ಆದ ಟೈರ್ ಯಾವುದು? (೯೮ ಅಂಕಗಳು)
ಫಲಿತಾಂಶ ಏನಾಯಿತೆಂದು ವಿವರಿಸಬೇಕಿಲ್ಲ ತಾನೆ?
– ಮಣೀ
ಒಲವೇ ಮರೆಯದ ಮಮಕಾರ..! 